Vluchtelingen in Mongolië

foto Louis Bart

Daar zijn ze, opeens. Talloze aard kleurige silhouetten tegen een Azuurblauwe hemel. Maar, nog gekker, daar komen ze, in draf. Hierheen.Tientallen, twintigtallen, dertigtallen, éh honderdtallen... Niet aarzelend. Recht op een doel af lijkt het. Ben ik het doel ? Toevallig loop ik hier ook. Ik blijf van de weeromstuit perplex als aan de grond genageld staan.  Het is hun grond, dat weet ik. Het is hun eten waar ik op sta, dat snap ik en nee, dat is niet kies.

   Waar willen zij heen in de allerlei bruintinten als Sienna licht en gebrand, Omber naturel en Omber gebrand, Van Dijckbruin en een enkele Oxydzwart en Paynesgrijs ? De Titaanwitte en Zinkwitte vallen het meest op tegen het hemelse blauw en het aardse Azogeel gemengd met Permanentgroen licht. De goudkleurigen het minst. Een minderheidsgroepje. Sta ik soms in de weg ? Ik kijk snel om me heen. Plek zat zeg hier op de Mongoolse steppe. Ik besluit te blijven staan.

   Nog in draf. De grond voel ik trillen. Ik moet glimlachen. Met z'n allen veroorzaken zij een lichte aardbeving. Dat ken ik van andere landen in Europa waar vluchtelingen aankomen. Wie is hier het meest nieuwsgierig ? Zij of ik ? Wie is hier het meest geschrokken ? Zij of ik ? Wie is hier het meest bang ? Ik niet, zeg ik. Ik steek ongeveer 1.50m boven allen uit. Ho, maar ik heb géén horens. Nee, maar wel twee armen en een stem en dat hebben ze door.

   De kopgroep besluit op het laatste moment mij in het midden te laten.De rest volgt en wijkt vóór mij ook uitéén. Links en rechts van mij een golvende harige menigte, jong en oud, met oude grote horens en kleine jonge horens die net in de maak zijn. Hun geur strijkt langs mijn neus en hun geluid bereikt mijn oor. Schapen en geiten op de vlucht, zo maar, voor weet ik veel wat. 

foto Louis Bart

Mongolië en de nacht van de huilende wolven.

De wolven. De nacht was indigoblauw. Een flonkerende titaanwitte heel smalle maansikkel die over drie dagen niet meer te zien zou zijn, verlichtte het landschap niet. Daar stond ik, onder een firmament met miljoenen verweg flonkerende sterren in allemaal heel zachte kleuren van de regenboog die net nog als zodanig  te herkennen waren. Brrr...Koud was het, rijp op mijn tentdak en gehuil van wolven dat dichterbij kwam. Een uniek moment.
   De wolventaal klonk in eerste instantie dreigend.  Als een fel  Naftolrood-middel weerkaatste hun klank door de omringende bergen. Al luisterend constateerde ik dat de dreiging vooral door weerkaatsend geluid kwam. Naarmate ik langer luisterde voelde ik de dreiging wegebben en werd de kleur van het gehuil Azo-oranje. Eerder scheppend dan verontrustend. De wolven lieten weten dat ze onderweg waren, dat in ieder geval. Een roedel ? Dichtbij of veraf ? Moeilijk in te schatten.
   Overdag zag ik in dit Mongoolse oneindig uitgestrekte steppelandschap, genoeg te eten wegvluchten. Kleine zoogdieren zochten snel dekking als ik in de buurt kwam, maar een wolf weet daar zeker raad op. Met huid en haar wordt een knaagdier verorberd in tegenstelling tot groter wild waarvan de kop en het skelet niet opgegeten wordt.
    In de nacht zijn er weer andere dieren buiten hun bescherming actief. Grotere prooien wellicht ? Hier in de bergen waar ook wat boomgroei is van prachtige Paul Veronesegroene larixen, leven ook hoefdieren. Deze dienen voor de meeste wolvenpopulaties als hoofdvoedsel. Voordat een wolvenmaag echt gevuld is, verorbert hij wel 9 kg voedsel per keer. Als een wolf een prooi gedood heeft gaat hij die direkt opeten.  In dit steppeklimaat moet de wolf een vetlaag kweken om zich gedurende de lange vorstperiode op temperatuur te houden.
Deze gedachten en het gehuil van de wolven dat dichterbij kwam, deden mij huiveren hier in de stralende Mongoolse nacht buiten mijn tentje.
   Plots hoorde ik antwoord op het gehuil van de wolven. Honden geblaf deed de wolvenroep opeens verstommen. Zou dit de bescherming zijn voor de kudden van de Mongool ?  De Mongool heeft zijn kudden geiten, schapen, paarden en yaks 's avonds wel bij zijn Ger staan, niet afgeschermd, maar gewoon in het open veld. Een makkelijke prooi voor wolven ? Nee dus. Het geblaf van de hond hield aan totdat de omgeving geen antwoord meer gaf. Het bleef stil.

  foto Louis Bart

   Morgenvroeg zal de bont gekleurde verzameling dieren bij de Ger van de Mongool vredig het land in trekken om ontspannen te gaan grazen. Geen paniek. Hier is een bloedbad  uitgebleven. Ik zoek de warmte van mijn slaapzak weer op. In gedachten zie ik een stel hongerige wolven stilletjes teleurgesteld verder trekken. Hun gehuil heeft hen verraden. Dankbaar vertrek ik nog een paar uurtjes naar blauwviolet dromenland.   

Oranje

In de maandelijkse nieuwsbrief "Kleur verrijkt" over bewustwording, spiritualiteit, kleur en meer die op de website triadiswijzijnkleur.info  verschijnt, schrijf ik maandelijks over een aspect van een andere kleur. Deze maand staat Oranje centraal en belicht ik de esoterische betekenis van oranje. De hele nieuwsbrief is te lezen op: http://triadiswijzijnkleur.info/files/index.php?id=103

* Het menselijk organisme kan niet zonder toevoer uit drie verschillende bronnen. Het heeft behoefte aan voeding, lucht (prana) en vitaliteit. Het laatste is in essentie  een energie met een zevenvoudig karakter, die in al haar zeven gedaanten in elk van de chakra's haar werkzaamheden ontplooit. Het tastbare lichaam kan zonder deze krachtstroom niet bestaan. De zeven kleuren van het zonnespectrum zijn in het menselijk lichaam van onder naar boven gerangschikt.

* Fel oranje is de geneeskrachtige kleur van het sacrale of milt/zielechakra. Het is een kleur van macht en krachtige vitaliteit en warmte en het ondersteunt een positieve, nadenkende levenshouding. Fel oranje direct op dit chakra gericht, zorgt ervoor dat de vurige levenskracht van de zon direct door het menselijk organisme wordt opgenomen. Het verhoogt de veerkracht en werkt als een stimulerend tonicum. Oranje is aktiverend, opwekkend, vitaliserend en stimulerend. De kleur geeft nieuwe impulsen en lost geestelijke remmingen in het gedachte en gevoelsleven op.

* De kleur vormt een heel nuttige stimulering voor iedereen die overwegend met het hoofd werkt of aan de eisen van een organisatorische taak of leidersrol moet voldoen en soms geestelijk of psychisch vermoeid raakt als gevolg van zijn/haar verantwoordelijkheden. De gemoedsstemming van oranje blijkt uit gevoelens van warmte, geborgenheid en zorgzaamheid. Oranje bevordert het gevoel van eigenwaarde en vergroot de vreugde in het leven en het zinnelijk genot.