Een
paar keer per jaar trek ik mij een weekje terug in de stilte van een
abdij. Bij aankomst wordt mij als het ware 'een gekleurde wollen deken'
aangereikt. Na een paar dagen voel ik mij door deze warme deken volledig
toegedekt en word ik iedere dag weer toegestopt en wordt de deken als
vanzelf zachter, warmer, lichter en donziger. Ik voel langzaamaan een
waarheid en onbeperkte levenskracht, vitaliteit en mogelijkheden
ontwaken. De kleur van mijn binnenkant wordt steeds lichter en
uiteindelijk wit met een vleugje paars, zacht, vertrouwd en
transformerend. Gedachten worden zuiverder, lichter, er ontstaat
emotionele harmonie. De geest wordt gereinigd op het ritme van de
psalmen en uiteindelijk valt alle vorm weg en is alles open om een nieuw
begin te maken en originele ideeën en een heldere visie te krijgen. Wit
is het summum van de zon, het hart van de zon. De stralen van de zon
zijn geel en daarmee de kleur van de geest en communicatie. Mijn
buitenkant blijft kleurrijk en wordt wat stralender in de ééntonige
titaanwitte binnenkant van de abdij.
Het
klooster bevindt zich meestal in een uitgestrekt natuurlandschap dat
net zo stil en ongerept ouderwets is, met veel oeroude bomen, als de
binnenkant van het klooster met oeroude symbolen van een devoot leven.
Nu, in de winter is de kleur buiten sienna, die de kleur van moeder
aarde symboliseert en haar doorzettingsvermogen, met een waasje
vermiljoen, dat de liefde en de groei laat zien.
Ik
bezoek steeds verschillende kloosters met steeds andere orden en dein
devoot met de vijf psalmzingende getijden, iedere 3 á 4 uur, van de
monniken/zusters mee. Veelal begint het ochtendgebed, het nachtofficie,
om 04.30u en de 'Complete' het laatste gebed, is meestal om 20.00u. De
gebeden en vieringen in de kerk/kapel zijn inhoudelijk overal gelijk,
heel soms op wat andere tijden misschien. Het ritme van de gezongen
psalmen is ook overal gelijk. Ingetogen, blauw en groen, kleuren van de
hemel en de aarde die met een vleug van het geestelijke zonlicht
verlicht worden en daarmee aangezet worden tot groei en bloei. Als
vanzelf en vertrouwd zo langzamerhand.
Het
is de metafoor van de woorden van de oude psalmen die ik voel, herken
in mijn dagelijkse leven en die mij omhullen met steeds weer:
Wees niet bezorgd
jij bent nu al
jij bent geschapen uit mijn liefde
jij bent een drager van mijn beeld
jij bent een prachtige bloem in mijn tuin
jij bent een schitterende vogel in mijn lucht
jouw kleur en jouw geur verrijken de wereld
jij mag zijn die jij bent jij bent mooi
jij bent geliefd jij bent mijn schepping ik hou van jou
jij bent die jij bent
jij bent nu al
wees niet bezorgd
Meer lezen over kleur, bewustwording, spiritualiteit en levenskunst ? Klik dan www.triadiswijzijnkleur.info/briefnr.10
