Uitgeblust. Niet weten, niks weten. Niet willen, niks willen. Niks hoeven ook. Er ZIJN, da's duidelijk. Ik adem. Ik voel de adem in mijn lijf. Ik ben, ik ben, ik ben, ik ben, ik ben, ik ben, ik ben, ik ben. Ik ben die ik ben. Punt.
Beneden Eigen Niveau = BEN
Boven Eigen Niveau = BEN
Ik zit buiten op een geleende stoel bij mijn tentje, ergens, ver weg. De zon daalt, fel geel, bijna achter de horizon. Een vogel probeert mij met felle kort bondige roep wat te vertellen. Ik versta hem niet, nu niet.
Mijn plastic stoel is geheel ceruleanblauw. Met armleuningen, dat wel. Steekt ordinair af met de aanraking van het oxydgroene gras in het avondlicht.
Tegenover mij staat een pruisischblauwe hoge camper met een fietsrek achterop. De fietsen zijn er af. Ik zie ze nergens. Op het gras staan twee opgeklapte kampeerstoelen. Het frame is van aluminium, de armleuningen van plastic en indigoblauw. De wit-pruisischblauw horizontaal gestreepte plastic bekleding zorgt voor zit gemak. De stoelen staan lui nonchalant tegen de kampeertafel geleund. Een voorliefde voor blauw, dat is duidelijk, of te beperkt om een andere kleur te gebruiken ? Ook mogelijk.
Tegenover mij staat een pruisischblauwe hoge camper met een fietsrek achterop. De fietsen zijn er af. Ik zie ze nergens. Op het gras staan twee opgeklapte kampeerstoelen. Het frame is van aluminium, de armleuningen van plastic en indigoblauw. De wit-pruisischblauw horizontaal gestreepte plastic bekleding zorgt voor zit gemak. De stoelen staan lui nonchalant tegen de kampeertafel geleund. Een voorliefde voor blauw, dat is duidelijk, of te beperkt om een andere kleur te gebruiken ? Ook mogelijk.
Vanavond vind ik dit tafereel lelijk, storend. Het frame van de kampeertafel lijkt van hier af ook van aluminium, roest niet, handig. Het kunststof tafelblad had pruisischblauw kunnen zijn, héééé, maar is houtkleurig. Jammer, maar de kobaltblauwe afwasteil, het ceruleanblauwe plastic emmertje, de plastic koningsblauwe pot waar plantjes in staan en de mangentablauwe plastic bak met zo'n stuk of drie uien, allen op het oxydgroene gras dat morgen wellicht chromoxydgroen lijkt, vervolmaken het blauwe geheel tegen de pruisischblauwe camper.
De nu fel oranje ondergaande zon, het geluid van de vogels en ik. Nog even en dan ... Ik ben echt, de rest is schijn en straks verdwenen, meegegaan met de ondergaande zon naar morgen. Behalve ik.
De nu fel oranje ondergaande zon, het geluid van de vogels en ik. Nog even en dan ... Ik ben echt, de rest is schijn en straks verdwenen, meegegaan met de ondergaande zon naar morgen. Behalve ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten